ਅੱਧੀ ਰਾਤੀ ਤੁਰੀ ਜਾਂਦੀ ਕੱਲੀ ਮੁਟਿਆਰ ਸੀ,
ਉੱਚਾ ਲੰਮਾ ਕੱਦ ਤੇ ਓ ਗੋਰੀ ਚਿੱਟੀ ਨਾਰ ਸੀ।
.
ਆਣ ਦੋ ਸ਼ਿਕਾਰੀਆਂ ਨੇ ਪਾ ਲੀ ਓਨੂੰ ਘੇਰੀ ਸੀ,
ਛੱਡਿਆ ਨਾ, ਕੁੜੀ ਕੀਤੀ ਮਿਨਤ ਬਥੇਰੀ ਸੀ।
.
ਕੈਂਦੀ ਥੋਡੀ ਵੀ ਭੈਣ ਕਿਤੇ ਬੈਠੀ ਹੋਉ ਵਿਚਾਰੀ ਜੀ,
.
ਜੇ ਅੱਜ ਮੇਰੀ ਐ ਤਾਂ ਕੱਲ ਓਦੀ ਆਜੂ ਵਾਰੀ ਜੀ।
ਇਹ ਗੱਲ ਸੁਣ ਇੱਕ ਜਣਾ ਓਥੋਂ ਨੱਸ ਗਿਆ,
.
ਕੋਈ ਫੈਦਾ ਹੈਨੀ ਵੀਰਾ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਵੀ ਦੱਸ ਗਿਆ।
ਦੂਜਾ ਪਿਆ ਹੱਸ ਤੇ ਓ ਲੱਗਾ ਇਹ ਕਹਿਣ ਜੀ,
.
ਮੈ ਤਾਂ ਹੈਗਾ ਕੱਲਾ ਮੇਰੀ ਨਹੀਓ ਕੋਈ ਭੈਣ ਜੀ।
ਐਨੀ ਗੱਲ ਆਖ ਕੇ ਓ ਕੁੜੀ ਵੱਲ ਵਧਿਆ,
ਕੁੜੀ ਜੋੜੇ ਹੱਥ ਪਰ ਓਨੇ ਨਹੀਓ ਛੱਡਿਆ।
ਕੁੜੀ ਮਾਰੇ ਚੀਕਾਂ ਨਾਲੇ ਰੋਵੇ ਕੁਰਲਾਵੇ ਜੀ,
.
ਚੰਨ, ਤਾਰੇ ਆਸਮਾਨ ਕੰਬ ਉੱਠੇ ਸਾਰੇ ਜੀ।
ਕਰ ਕੇ ਓ ਰੀਝ ਪੂਰੀ ਘਰ ਗਿਆ ਦੌੜ ਜੀ,
ਪਹੁੰਚਾ ਜਦੋਂ ਘਰ ਲੱਗਾ ਉੱਚੀ-ਉੱਚੀ ਰੋਣ ਜੀ।
.
ਕਹਿੰਦਾ ਹਾਏ ਓ! ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰ ਗਿਆ ਕੌਣ ਜੀ,
ਅੱਧੇ ਤੋਲ਼ੇ ਸੋਨੇ ਪਿੱਛੇ ਕੀਨੇ ਲਾਹ ਤੀ ਏਦੀ ਧੌਣ ਜੀ।
ਇੱਕ ਵਾਰੀ ਮੇਰੀ ਮਾਏ ਦੱਸ ਦੇ ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਨੀ,
.
ਖ਼ਾ-ਖ਼ਾਂ ਪਾੜੂ ਓਦੀਆਂ ਮਾਰਾ ਜੀਹਨੇ ਤੈਨੂੰ ਨੀ।
ਐਨੇ ਵਿੱਚ ਮਾਂ ਓਦੀ ਦੇ ਸੀਨੇ ਚੋਂ ਆਵਾਜ਼ ਆਈ,
.
ਕਹਿੰਦੀ ਪੁੱਤਾ ਮੇਰਿਆ ਤੂੰ ਫਿਕਰ ਨਾ ਕਰ ਕਾਈ।
ਮੇਰੀ ਤਾਂ ਕੋਈ ਬੱਸ ਪੁੱਤਾ ਜਾਨ ਲੈਣ ਲਈ ਆਇਐ,
.
ਤੂੰ ਤਾਂ ਪੁੱਤ ਜਾ ਕੇ ਸਿੱਧਾ ਇੱਜਤਾਂ ਨੂੰ ਹੱਥ ਪਾਇਐ।
ਰੱਬ ਨੇ ਆ ਕੇ ਥੱਲੇ ਕਿਹਾ ਮੈਨੂੰ ਆਪ ਏ,
.
ਭੈਣ ਨੀ ਤਾਂ ਮਾਂ ਸਹੀ ਕਰਨਾ ਮੈ ਇਨਸਾਫ ਏ।
ਭੈਣ ਨੀ ਤਾਂ ਮਾਂ ਸਹੀ ਕਰਨਾ ਮੈ ਇਨਸਾਫ ਏ.