ਇੱਕ ਜਨਾਨੀ ਆਪਣੇ

ਇੱਕ ਜਨਾਨੀ ਆਪਣੇ ਮਰੇ ਹੋਏ ਪਤੀ ਦੀ ਕਬਰ ਕੋਲ ਬੈਠਕੇ ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਰੋਣ ਲੱਗੀ ਸੀ, -
.
ਜਨਾਨੀ :- ਹਾਏ ਵੇ ਸਿਰ ਦੇ ਸਾਈਆਂ ਛੋਟਾ ਮੁੰਡਾਂ ਸਕੂਲ ਵਾਸਤੇ ਵਰਦੀ ਮੰਗਦਾਂ, ਬੂਟ ਮੰਗਦਾਂ ਦੱਸ ਮੈਂ ਕੀ ਕਰਾਂ . . .
.
ਵੇ ਕੁੜੀ ਤੇਰੀ ਐਪਲ ਦਾ ਫੋਨ ਮੰਗਦੀ, ਨਾਲੇ ਸਕੂਟਰੀ ਮੰਗਦੀ ਦੱਸ ਮੈਂ ਕੀ ਕਰਾਂ, -
.
ਹਾਏ ਵੇ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਪਾਉਣ ਲਈ ਨਾ ਸੂਟ, ਨਾ ਕੋਈ ਗਹਿਣਾ ਗੱਟਾ ਦੱਸ ਮੈਂ ਕੀ ਕਰਾਂ . . .
.
ਕਬਰ ਵਿੱਚੋਂ ਹੌਲੀ - ਹੌਲੀ ਆਵਾਜ਼ ਆਈ, -
ਮੈਂ ਮਰ ਗਿਆ ਹਾਂ ਕਨੇਡਾ ਨੀ ਗਿਆ . . . . . . .